Piotr Mikulski w podróży (prawie) dookoła świata

Piotr Mikulski wychował się na Zadębiu. Podstawówkę kończył przy Kilińskiego, a liceum na Widoku. W obu szkołach pasję do podróży zaszczepili mu nauczyciele geografii. Najpierw Anna Hycak, a potem Dorota Klucznik tak opowiadały o odległych krajach, że postanowił na własne oczy zobaczyć m.in. Krym, szukać herbacianych pól w Gruzji i szybów naftowych w Azerbejdżanie. Chciał też spróbować rozniecić ogień na bezludnej wyspie w Indonezji. - Jednak w głowie cały czas tkwiło mi jedno duże marzenie - wyznaje. - Roczna podróż w nieznane, bez konieczności martwienia się o zbliżający się koniec urlopu.
Aby to marzenie zrealizować, Piotr Mikulski podjął decyzję o przerwie w pracy. Życiową stabilizację i plany kupna mieszkania czy samochodu zamienił na mapę, nad którą z kalkulatorem w ręku planował swoją podróż tak, by oszczędności starczyło na pełne 12 miesięcy. W podróży rezygnuje ze spania w drogich hotelach lub jedzenia w restauracjach. Wybiera pensjonaty i korzysta z zaproszeń miejscowych. - Dzięki temu jestem też bliżej ludzi - podkreśla. - W podróży okazało się, że wystarczy nauczyć się mówić "dzień dobry" i "dziękuję" w lokalnych językach, wyposażyć się w szeroki uśmiech i opanować podstawowe gesty, żeby wychodzić obronną ręką z każdej sytuacji i czerpać najlepsze doświadczenia z obcowania z miejscowymi. To zostaje w głowie na dłużej.
Piotr Mikulski odkrył już uroki Płw. Indochińskiego i poznał Birmę. Obecnie jest w Indiach, a w planach ma Nepal, Iran, republiki środkowoazjatyckie, pływanie po Oceanie Indyjskim i dotarcie przez Australię do Nowej Zelandii. Jego przygody można śledzić na blogu www.nasigoreng.pl.

Zachęcamy do śledzenia pamiętnika z podróży. Kolejne relacje ponieżej

Magia Kaszmiru
Do leżącego w indyjskich Himalajach Kaszmiru jechaliśmy cały dzień mroczną górską drogą, oglądając zamglone lub ośnieżone szczyty oraz rwące rzeki i liczne wodospady. Kierowca zajęty był wypatrywaniem i wymijaniem osuwisk skalnych. Nam się udało, ale samochód za nami oberwał sporym głazem. Najwyraźniej to normalne w tym rejonie, bo wszyscy jechali dalej, jak gdyby nigdy nic.
W nieodległej przeszłości w Kaszmirze często wybuchały zamieszki, ginęli ludzie, walczący o autonomię Kaszmirczycy przeprowadzali zamachy. Wiele nasłuchaliśmy się o podobno ciągle zdarzających się przypadkach obrzucania ludzi kamieniami, wysadzaniu straganów, porywaniu turystów. Obecnie na każdym rogu stoją hinduscy żołnierze na ufortyfikowanych posterunkach i pozornie jest bezpiecznie. Ale czuć w powietrzu, że to wciąż beczka prochu...
Sam Kaszmir to miejsce magiczne. Po niebie szybują majestatyczne orły, a na ziemi obok upraw szafranu rozpościerają się pełne symboliki ogrody perskie. Codziennie przed 5 rano sen przerywa chór muezinów wzywających wiernych na poranną modlitwę. W centrum stolicy regionu, Srinagarze, znajduje się mroczna starówka, wypełniona małymi sklepikami lokalnych rzemieślników, a wśród drewnianych i kamiennych budynków trafić można na grób… Jezusa. Jak utrzymuje część miejscowych uczonych przebywał tu od 13 do 30 roku życia i rzekomo powrócił po wydarzeniach w 33 roku życia. Zmarł w wieku 80 lat. Biblia mówi, że Jezus wstąpił do nieba - Kaszmir jest nazywany „niebem na ziemi”.
Najważniejsze w Kaszmirze są jednak majestatyczne góry. Z jednej strony Wielkie Himalaje, z drugiej pasmo Pir Panjal. Pomiędzy nimi wciśnięta Dolina Kaszmiru. Widok gór w Kaszmirze oszałamia i przytłacza, sprawia, że zapomina się o całym świecie. Dla mnie to najpiękniejsze góry, jakie widziałem do tej pory.
Więcej na www.nasigoreng.pl.