Mówić przyszłemu pracodawcy o skazaniu za jazdę po pijanemu i o wyroku?

Polski Kodeks Karny z dnia 6 czerwca 1997r. (Dz. U. 1997, nr 88, poz. 553 z późn. zm.) surowo karze osoby, które prowadziły pojazd pod wpływem alkoholu, jednak Kodeks Pracy z dnia 26 czerwca 1974r. (Dz. U. 1998, nr 21, poz. 94 tekst jednolity, z późn. zm.; dalej: „k.p.”) nie przewiduje obowiązku informowania przyszłego pracodawcy o skazaniu za popełnienie przestępstwa, także przestępstwa prowadzenia pojazdu pod wpływem środków odurzających. Zgodnie z art. 221 k. p. pracodawca może żądać od osoby ubiegającej się o zatrudnienie udzielenia informacji o danych osobowych, ale mogą one obejmować tylko: imię, nazwisko, imiona rodziców, datę urodzenia, miejsce zamieszkania (adres do korespondencji), wykształcenie, przebieg dotychczasowego zatrudnienia oraz numer PESEL. Oprócz tych danych pracodawca może jeszcze wymagać od przyszłego pracownika podania innych danych osobowych, imion i nazwisk oraz dat urodzenia jego dzieci, tylko jeśli podanie takich danych jest konieczne ze względu na korzystanie przez pracownika ze szczególnych uprawnień przewidzianych w prawie pracy.

Kodeks Pracy wyraźnie wylicza jakie informacje osobowe pracownik musi udzielić pracodawcy. Jest przewidziany tylko jeden wyjątek od tej zasady. Mianowicie pracodawca może żądać podania innych danych osobowych jeśli taki obowiązek wynika z innych ustaw. Może między innymi żądać informacji z Krajowego Rejestru Karnego, w którym dostępne są wszystkie dane dotyczące karanych osób i podmiotów zbiorowych, jeśli jest to niezbędne do zatrudnienia pracownika, co do którego z przepisów ustawy (np. ustawa o pracownikach samorządowych, ustawa o transporcie drogowym) wynika wymóg niekaralności, czy korzystania z pełni praw publicznych.

Podsumowując, wszystko zależy od charakteru podejmowanej pracy. Jeśli będzie to praca w samorządzie lub jako taksówkarz, pracodawca może żądać informacji o tym czy pracownik nie jest karany a pracownik musi mu takiej informacji udzielić.