Dzieciństwo na Widoku w czasach PRL. Kto nie przeżył, ten nie zrozumie

Kto nie wychowywał się w latach 80-tych i 90-tych na osiedlu Widok może mieć problem ze zrozumieniem, co takiego wyjątkowego było w dzieciństwie spędzonym w błocie, gdy nawet podczas suszy można było wrócić do domu w jednym bucie, gdyż drugi zatonął w jakimś nigdy nie wysychającym bajorku, w zabawach w wojnę w imitujących ruiny nowo powstających blokach, czy chowanego pomiędzy wykopami i górami gruzu. Na każdej klatce schodowej zwykle mieszkało kilkoro dzieci w zbliżonym wieku, co sprawiało, że małoletnie „bandy” – nie mylić z grupami chuligańskimi lub wręcz przestępczymi – były liczne, a potyczki wrogich grup wyjątkowo zajadłe.

Z drugiej strony, jeszcze pod koniec lat 70-tych XX wieku, gdyż pierwsze bloki na Widoku zaczęły powstawać w 1977 roku, pionierzy osiedla chadzali latem z kocykami do sadu, który rósł przy dzisiejszej ulicy Szarych Szeregów. Tak się mówiło: „na kocyk”.
Gdy w połowie lat 80-tych zostały zbudowane pierwsze w Skierniewicach wieżowce dzieciaki z niższych bloków podejmowały wyprawy by przejechać się windą. Nie wspominając już o szale, jaki ogarnął wszystkich, gdy w pierwszych mieszkaniach zostały zainstalowane telefony. Biegało się wówczas stadem do automatu by zadzwonić do koleżanki, która telefon miała już w domu.

Taki właśnie klimat odnajdziemy na fotografiach przedstawiających dzieci wpisane w pejzaż powstającego przez około 20 lat blokowiska, pochodzących ze zbiorów Muzeum Historycznego Skierniewic. Autorami zdjęć są Zbigniew Stankiewicz, Bogdan Przyżycki, Mirosław Stefanek oraz Władysław Kowalczyk.