Pocałujcie nas. Nam nie wolno. Felietony Andrzej Smyczka

Także dla casy do latania za friko. Idzie się też do władzy po bezkarność tudzież dla urządzania rodziny i znajomych z lewa i prawa, no i - bywa - dla darmowego leczenia własnych kompleksów. Co tam darmowego -przynoszącego krociowe zyski.

Dla szybkiego awansu z zera do milionera. Zero kompetencji, wizja zarabiania tysięcy w euro i wyposażenia się w immunitet chroniący przed odpowiedzialnością za błędy to zasada, jak przyświeca startowi do europarlamentu zwłaszcza kandydatom partii rządzącej.

Młodzi wyborcy mają prawo być trochę zdezorientowani. Na ich oczach kapitalizm dostaje zadyszki. Neonazizm w wersji włoskiej czy francuskiej oraz katofaszyzm w polskim wydaniu to też żadne rozwiązanie. Jeśli Europa chce we współczesnym świecie coś znaczyć, musi poszukać trzeciej drogi.

Szanowana do niedawna Polska nie radzi sobie z wolnością. Nasto- i dziestoletni nie pojmują, że od paru lat mały wódz głosi światu ideę nowego średniowiecza. To, że rządzący krajem ludzie w sutannach i bez mają potężną obsesję seksualną, młodzi mogą zrozumieć.

Ale tego, że europoseł trzyliterowej partii Legutko zarzuca chłopakom w wieku ministranckim naturalną skłonność do pederastii - już nie. Głosowanie na partię wprowadzającą do przepisów karnych zakaz całowania się dla nastolatków uważają za obciach, a karę więzienia za „nieprawomyślny” mem - za idiotyzm.

Ze znalezieniem trzeciej drogi, pozwalającej przeciwstawić się upodleniu przez światowe korporacje i rząd własnego kraju, łatwo nie będzie. Ale to właśnie pokolenie z tatuażem i w podziarganych spodniach paradoksalnie stać na danie impulsu nowemu oświeceniu. Na początek wystarczy się otrząsnąć z brunatnego brudu. Potem na nowo, przy pomocy rozumu, określić swoją tożsamość. To wszystko można zacząć już w niedzielę.