Woźne ze Skierniewic dalej walczą o podwyżki

Podwyżki miały być wypłacone w październiku z wyrównaniem od stycznia tego roku. Tyle, że one wspomnianych pracowników w ogóle nie satysfakcjonują. Kobiety, bo o nie głównie chodzi, od ubiegłego roku walczyły o "godne podwyżki". Uważają, że te, które zaproponował im skierniewicki urząd miasta, godne nie są. W większości nadal otrzymują pensje minimalne, czyli najniższe z możliwych płac.

Kobiety od kilku miesięcy piszą w tej sprawie petycje do władz miasta. Pod jedną z nich podpisało się ponad 50 pań. Są zdeterminowane, a z drugiej strony zastraszone. Boją się, że gdy będą zbyt aktywnie domagać się podwyżek, mogą zostać zwolnione z pracy.

- Gdzie my wtedy pójdziemy? - załamują ręce panie woźne. - Wiemy przecież, bo to żadna tajemnica, że nasze dyrektorki są wzywane do urzędu miasta na dywanik do pani wiceprezydent lub do pani naczelnik wydziału edukacji. Jesteśmy zawiedzione, że w ogóle nie chce rozmawiać z nami prezydent miasta. Pan Trębski nie przyszedł na przykład na zebranie związków zawodowych, które odbyło się w czerwcu. Może on o niczym nie wie?
Woźne boli również to, że mają minimalne wynagrodzenie, czyli około 1.600 złotych brutto, ale władze miasta, by uzyskać tę wielkość, doliczają np. wysługę lat.

- To niesprawiedliwe o tyle, że panie, które są zatrudniane, na "dzień dobry" mają minimalne wynagrodzenie, czyli takie, jakie my osiągamy po dodaniu wysługi lat - mówi jedna z pań woźnych. - Oznacza to, że my, kobiety z 30-35-letnim stażem pracy, mamy na rękę po 1.200-1.300 złotych. Jak za to przeżyć? Każdy ma rodzinę, dzieci na utrzymaniu, które chodzą do szkoły czy studiują. Chorujemy, a lekarstwa i leczenie są drogie. Są wśród nas osoby samotne, którym po opłaceniu wszelkich świadczeń pozostają grosze na przeżycie. A w przypadku, gdy idziemy na zwolnienie lekarskie, mamy o kilkaset złotych mniej. Podwyżek nie miałyśmy od kilku lat, tylko wyrównania. My nie chcemy nikomu niczego zabierać, walczymy tylko o swoje.

Woźne (które domagały się też, by w angażach miały wpisane "pomoc nauczyciela", a nie "woźne" - ale ten postulat został całkowicie przez władze zignorowany), podkreślają, że ich 8-godzinna praca jest ciężka i równie odpowiedzialna, co nauczycielek.

- Jesteśmy ich nieodłącznymi pomocnikami, tyle, że one pracują po 4-5 godzin dziennie i zarabiają po 3.500 - 3.800 złotych, mając też ciągle jakieś dodatki i nagrody- mówi jedna z nich, prosząc o anonimowość. - My jesteśmy coraz starsze, bolą nas kręgosłupy, jak przychodzimy do domu, to nie wiemy, jak się nazywamy. My nie chcemy nikomu niczego zabierać, chcemy tylko dostać to, co nam się należy za naszą ciężką harówę - mówią.
Władze miasta na pismo pracowników niepedagogicznych odpisały.

- Czytamy: "Uprzejmie informujemy, że za politykę kadrową i zasady wynagradzania pracowników zatrudnionych w placówce oświatowej odpowiada pracodawca, czyli dyrektor przedszkola" - pisze do nas Iwona Górniak, naczelnik wydziału edukacji skierniewickiego ratusza. - No i koło się zamyka, bo panie dyrektorki rozkładają ręce mówiąc, że nie mają pieniędzy, a poza tym boją się, bo same dostają po głowie - mówią woźne.

Podpytywane przez nas dyrektorki przedszkoli nie chciały komentować podwyżek. - Panie dostały podwyżki i z tego, co wiem, są zadowolone - mówi jedna z nich.

Kobiety nie wykluczają oddania sprawy do sądu pracy. Czy mają szansę na wygraną?

Inspekcja Pracy podkreśla, że przy naliczaniu minimalnego wynagrodzenia przyjmuje się przysługujące pracownikowi składniki wynagrodzenia i inne świadczenia wynikające ze stosunku pracy, przy czym nie można uwzględniać jedynie: nagród jubileuszowych, odprawy pieniężnej przysługującej pracownikowi w związku z przejściem na emeryturę lub rentę oraz wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych.

- Konkretna odpowiedź może być jednak udzielona po przeprowadzeniu ewentualnego postępowania kontrolnego - na wniosek pań - i zobaczeniu m. in. umów o pracę, regulaminu wynagradzania (czy układu zbiorowego pracy albo przepisu szczególnego dotyczącego danej grupy zawodowej), regulaminu pracy, kart ewidencji czasu pracy, listy wynagrodzeń i innych świadczeń ze stosunku pracy - mówi Kamil Kałużny, rzecznik Okręgowego Inspektoratu Pracy Państwowej Inspekcji Pracy w Łodzi.

W Łowiczu pracownicy niepedagogiczni borykają się z podobnym problemem. Narzekają, że władze miasta nie szczędzą pieniędzy na podnoszenie nauczycielskich pensji, a wynagrodzenia zasadnicze pozostałego personelu placówek oświatowych w wielu przypadkach są niższe niż płaca minimalna.
- Tłumaczą, że nasze wynagrodzenie wraz z dodatkiem stażowym i premią nie jest niższe niż 1,6 tys. zł, więc prawo nie jest łamane, bo dostajemy najniższą krajową, a tymczasem, co miesiąc coraz trudniej nam związać finansowy koniec z końcem - mówi jedna z pracownic podstawówki podlegającej pod łowicki ratusz.

Z kolei w Rawie, jak informuje Jolanta Kosińska, naczelnik wydziału edukacji ratusza, nie słychać o niezadowolonych pracownikach niepedagogicznych.
- Od lat otrzymują rokrocznie takie same podwyżki, jak pozostali urzędnicy - mówi pani naczelnik.

Czytaj też