Poznaj historię dawnego Zakładu Karnego w Łęczycy. I zajrzyj do środka [ZDJĘCIA]

Budynek dawnego zakładu karnego znajduje się przy ulicy Pocztowej, blisko centrum miasta, tuż obok drogi krajowej numer 1. Wraz z działką zajmuje ponad osiem tysięcy metrów kwadratowych.

W średniowieczu mieścił się tu klasztor Dominikanów, który na przestrzeni lat był wielokrotnie niszczony i przebudowywany. Budowla spłonęła w XVII wieku, a nowa, wzniesiona od strony północnej, wykorzystywała jako ścianę wschodnią miejskie fortyfikacje. Klasztor i kościół otoczono murami obronnymi, do których dobudowano obecną bryłę budynku. W 1799 roku obiekt został zamieniony przez władze pruskie w zakład karny i w tej formie funkcjonował przez ponad dwieście lat.

Zakład karny w Łęczycy był znany w całym kraju, uchodził za jedno z najcięższych więzień ze względu na panujące w nim warunki. Nikt nigdy z niego nie uciekł. Najwięcej skazanych przebywało tu w okresie międzywojennym - ponad 1.200 osób, znajdujące się w nim cele często musiały pomieścić nawet 50 osób.

W dawnych dominikańskich murach przetrzymywani byli np. internowani w stanie wojennym działacze Solidarności, m.in. Władysław Frasyniuk. Pod koniec XIX wieku wyrok za długi karciane odsiadywał tu także mąż Marii Konopnickiej. W 1961 roku kompleks został wpisany do rejestru zabytków województwa łódzkiego.

Więzienie zostało zamknięte w 2006 roku. Od tego czasu można tu zobaczyć puste i obdrapane mury, a jedynym umeblowanym pomieszczeniem jest mała cela. Mimo to budynkiem po dawnym więzieniu wciąż interesują się ekipy telewizyjne i filmowe. Nakręcono tu m.in. sceny do takich filmów jak znany wszystkim "Vabank" Juliusza Ma-chulskiego, film fabularny "Cela" Kamila Szymańskiego i Mikołaja Małeckiego oraz obraz Krzysztofa Krauzego i Joanny Kos-Krauze "Papusza".

Więzienny kompleks wystawiano na sprzedaż już kilkakrotnie. I choć władze powiatu łęczyckiego, które są administratorem dawnego więzienia są przekonane, że obiekt ma wielki potencjał, jak dotąd nie udało się znaleźć kupca