Planujecie aktywny weekend? 1 dzień wystarczy by zdobyć 2 szczyty Gór Sowich, bez noclegu

Góry Sowie zajmują powierzchnię ok. 200 km² i rozciągają się na długości 26 km. Znajdują się między górami: Wałbrzyskimi i Pogórzem Wałbrzyskim od zachodu a Bardzkimi od wschodu. Na wschodzie granicą jest Przełęcz Srebrna, a na zachodzie dolina rzeki Bystrzycy. Od północy ograniczone są Kotliną Dzierżoniowską, natomiast od południa Obniżeniem Noworudzkim i Wzgórzami Włodzickimi. W okolicach Głuszycy graniczą z Górami Kamiennymi.

Góry te są bardzo zróżnicowane pod względem wysokości. Najwyższym szczytem jest Wielka Sowa (1015 m n.p.m.). Pozostałe szczyty Gór Sowich mają wysokość od 600–980 m n.p.m. W szczytowych partiach znajdują się ciekawe gniazda skalne. Góry, z wyjątkiem polan, w okolicach szczytowych i przełęczy porasta całkowicie bór świerkowy, z występującymi rzadko naturalnymi buczynami i cisami. Punkty widokowe mieszczą się na wieżach widokowych, na skałkach lub na szczytowych polanach. Góry te stanowią najstarszą część Sudetów.

Jeden ze szlaków (niebieski) prowadzi na Wielką Sowę z Przełęczy Walimskiej. Czas wejścia tą trasą na szczyt wynosi 65 minut, odległość to 2,1 km, a przewyższenie - 270 m. Po drodze brak jakichś trudnych bądź niebezpiecznych miejsc. Jest za to niewielu turystów oraz lasy i malownicze widoki na okolice. Inaczej trochę wygląda to w zimie. Należy spodziewać się oblodzeń na szlaku. Warto zabezpieczyć się w kolce do butów.

Wędrówka niebieskim szlakiem to niezbyt forsowny spacer pod górę, odpowiedni dla osób o słabszej kondycji czy też dla dzieci.

Szlak niebieski nie jest odpowiedni dla wózków - zbyt kamienisty. Świetnie nadaje się za to do pójścia z dzieckiem w nosidełku lub samodzielnej wędrówki dla dzieci w wieku przedszkolnym. Główne atuty to odpowiedni czas wędrówki, brak niebezpiecznych momentów (w rodzaju wąskich ścieżek nad urwiskiem) i odpowiednia atrakcja - nagroda na szczycie w postaci wieży widokowej, przestrzeń do pobiegania dla maluchów z nosidełka oraz ławy i stoły, przy których można usiąść i zjeść.

We wsi Lubachów natrafiamy na tamę. Jest to zbudowana w latach 1914-1917 kamienna konstrukcja zapobiegająca licznym powodziom na tym terenie. W skutek jej wybudowania powstało Jezioro Bystrzyckie. To 44 metrowa i długa na 230metrów kamienna konstrukcja. Na szczycie tamy rozciąga się wyjątkowy widok. Z jednej strony malowniczo wkomponowane w otoczenie Jezioro Bystrzyckie. Z drugiej strony widzimy powstałą rzeczną dolinę wijącą się wśród górzystego krajobrazu. Spojrzenie w dół nie jedną osobę może przyprawić o zawrót głowy.